Ultradźwięki wysokiej częstotliwości w XXI wieku

„Początki ultrasonografii skóry sięgają około 50 lat temu. Jednakże dynamiczny postęp ultrasonografii skóry nastąpił w ciągu ostatnich dwudziestu lat, kiedy nastąpił niespotykany dotąd rozwój technologii komputerowych, co zaowocowało popularyzacją i łatwiejszym dostępem do nowoczesnego sprzętu ultradźwiękowego. Badania skórne można wykonywać zarówno klasycznymi skanerami wyposażonymi w przetworniki szerokopasmowe o częstotliwości minimalnej 15 MHz, jak i specjalnie dedykowanymi systemami skórnymi ze skanerami wysokiej częstotliwości, które wyposażone są w przetworniki mechaniczne o częstotliwości od 20 MHz do nawet 100 MHz. Dzięki zaawansowanym technologicznie maszynom ultrasonografia okazała się przydatna w wielu obszarach. Celem pracy było przedstawienie aktualnej wiedzy i możliwości obrazowania skóry za pomocą ultrasonografii wysokiej częstotliwości. W artykule omówiono aspekty techniczne, rodzaje urządzeń dostępnych na rynku, a także metody analizy ultrasonograficznych obrazów skóry i parametry przydatne w ich interpretacji. Przedstawiamy także aktualne zastosowania ultrasonografii skóry, ze szczególnym uwzględnieniem dermatologii i medycyny estetycznej. W obszarze dermatologii omawialiśmy obrazowanie zmian ogniskowych, ocenę zmian chorobowych skóry i monitorowanie leczenia. Skupiliśmy się także na zastosowaniu ultrasonografii wysokich częstotliwości w medycynie estetycznej i kosmetologii. Popularność tej metody w tych dziedzinach stale rośnie, a ultradźwięki są obecnie wykorzystywane w codziennej praktyce do oceny skóry, planowania i monitorowania zabiegów, a także leczenia potencjalnych powikłań. Ultrasonografia wysokiej częstotliwości jest wysoce skuteczną metodą oceny skóry, choć wciąż niedocenianą w wielu dziedzinach. Konieczne są dalsze badania w celu standaryzacji tej metody, a także wdrożenia szkoleń dla operatorów i spopularyzowania tej techniki obrazowania.” 

Przeczytaj cały artykuł >> https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33500789/ źródło: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33500789/ 

autorzy: Robert Krzysztof Mlosek , Bartosz Migda , Michał Migda